"This is not a dream"(O)

Nat

Chyba jako Admin też mogę wstawić, hłe hłe. Opowiadanie jest również na innym forum.
___________________________________________
Wygląd głównej postaci( Tak byście mogli się z nią zapoznać): 1,70 m; średniej długości orzechowe włosy; zielone, nie duże oczy; wąskie, jasnoróżowe usta; pociągła twarz; chuda i drobna sylwetka; 19 lat;
___________________________________________________
Prolog
Cały czas moją głowę spowijała tylko jedna myśl Co się tak naprawdę stało? Nie wychodziłam z domu od kilku dni. Raz po raz z mych oczu płynęły pojedyncze słone łzy. Nie wiedziałam co począć. Robiłam wszystko, wykonywałam obowiązki domowe, próbowałam czytać książkę, surfować po sieci, by choć na chwilę... na momencik wybić sobie to co się stało z głowy... lub co się nie stało. Aczkolwiek nic nie podziałało. Teraz leżąc na łóżku, w sypialni, z zasłoniętymi roletami, naprzeciw małego telewizora, z niewielkim bałaganem wokół, rozpamiętywałam wydarzenia tamtej nocy. Analizowałam wszystko... każdy moment. Bawiłam się świetnie będąc z przyjaciółką, Carmen. Po całym pomieszczeniu rozlegała się głośna muzyka, młodzież tam będąca tańczyła razem i pojedynczo. W sali było ciemno, tylko błyski światła z nad DJ'a dawały jakąkolwiek jasność gdzieniegdzie. Zostawiłam towarzyszkę na parkiecie, sama podchodząc do baru i zamawiając alkohol. Skończywszy drinka z guawy, podeszłam do znajomej. Nie zwróciła na mnie uwagi, gdyż była otoczona przez przystojnych młodzieńców. Klepnęłam ją lekko. Dziewczyna odwróciła się znienacka. Spojrzała na mnie z uśmiechem i schyliła do mego ucha, widząc, że chcę coś powiedzieć. "Carmen, niewyraźnie się czuję! Idę się przewietrzyć!", wykrzyczałam głośno ledwo przebijając muzykę, "Ok! Monica! Tylko szybko wracaj!", skrzywiłam się niemrawo mając wrażenie, że bębenki mi zaraz popękają od jej wrzasku. Pamiętałam to dokładnie.
Po szybkiej wymianie zdań, stumaniona przez alkohol i opary z jakiś świństw, wyszłam
na dwór i przystanęłam na boku budynku i energicznie zaczerpnęłam powietrza niemal się nim dławiąc. Zakręciło mi się w głowie, podparłam się ręką o ścianę. Zrobiło mi się nie dobrze, skulona z postawą modliszki przeszłam na tył dyskoteki. Miałam wrażenie, że za chwilę zemdleję. Oparłszy się o kosz na śmieci i nachylając głowę do niego, pozbyłam się z żołądka zbędnego balastu. Wytarłam usta o zewnętrzną stronę ręki. Zachwiałam się
i dalej... dalej co? Nie pamiętam. Rano znalazłam się w swojej sypialni. Nie wiedziałam
co się stało, aczkolwiek czułam obawę przed wyjściem gdziekolwiek. Z przemyśleń wyrwało mnie ciepło na policzku, łzy ostatnio same mimowolnie wypływały mi z oczu, wytarłam twarz dłonią. Wstałam i weszłam wolnym krokiem do łazienki. Stanęłam przed lustrem. Co spostrzegłam? Zmęczone oczy bez blasku, wyglądały jak gdyby, były nieobecne. Brwi miałam niezadbane i lekko ściągnięte w dół. Usta były ugięte w prostą, cienką linię. Nieżwawo podniosłam dłonie na poziom szyi i delikatnie pociągnęłam za końcówkę apaszki. Po momencie materiał leżał na zimnym podłożu. Spuściłam wzrok na okolicę tętnicy. Zauważyłam dwie, okrągłe, głębokie ranki, były zaczerwienione, wytężyłam wzrok mocniej spostrzegłszy dopiero co zaczynające się goić uszkodzenia szyi, moja twarz jeszcze bardziej spochmurniała. Wolno podniosłam dwa palce do góry i subtelnie dotknęłam czerwonych głębokości. Automatycznie syknęłam z bólu i cofnęłam dłoń. I to właśnie nie dawało mi poczucia bezpieczeństwa.